kendime ait bir eve çıkma isteğim acaba neden uzaya gitmek istiyormuşum gibi karşılanıyor bu evde hiç anlamıyorum...
ne zaman konu açılsa ve ben "ben artık ayrı eve çıkmak istiyorum!" desem annemin üzerine gelip yapışan o bana vicdan yaptırmaktan gayrı hiç bi işlevi olmayan hüzünlü ifade ve konuşma ilerledikçe buna eklenen ağlamaklı ses tonu felan mesela... niye ki yani ne gereksiz sonucunda elbet bi noktada ayrılıcaz. evde turşumu falan kurmaya niyetleri varsa bilemicem tabiki de...
hayır yani ne var ki 150 metrekarenin içinde kıçkıça dipdibe yaşamasak da ben yarım saat hadi bilemedin 1 saat uzaklıkta bir yere taşınsam mesela? ne yani dünyanın sonu mudur arkadasım? aynı şehirdeyiz sonucunda bu kadar buyuk problem olan nedir anlamıyorum ki!?
bu noktada hemen annemin klişe cümlesiyle bi renk katmak istiyorum yazıma...
"çocuğun olursa anlarsın! hıh!" çocuğum olursa anlarmışım! bak yaaa tilt oluyorum yemin ederim bu cümleye! ya anlamak istemiyorum kardeşim niye anlıyım çocuğum falan yok benim! gencim hareketliyim enerjiğim çürüyorum evde sizinle! diyemiyorum tabi :D
böyle bi yok oksijen alalım ormana karşı olsun şöyle olsun kılı tüyü olsun triplerinizden dolayı en guzel senelerimi odamın penceresinden ormana bakıp meditasyon yaparak nirvanaya ulaşarak falan geçirmek istemiyorum. yoga reiki falan da sevmem yapamam öyle şeyler...
sosyalleşicem insan arasına karışıcam diye yolda harcadığım zamanıma mı yanayım yoksa verdiğim yol parasına mı bilemiyorum artık! kimsenin haberi yok sarhoş kafayla o kadar uzağa eve donmenin nası sinir bozucu bişey oldugundan. ulan sarhoşluğumun keyfine bile varamıyorum ya yok dolmuşcu mu kaçırır yoldan geçen laf mı atar eller mi taciz mi eder diye etrafı kollayıp triplerden triplere koşmaktan daha yolun başında ayılıyorum zati. eh ne anladım o zaman o içtiğim içkiden peh!
ev istiyorum arkadasım ev eveveveevefeveevevfevdveeevevevvev!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder